Ej, ale co to właściwie „bizarro”?

Niedobre literki, jakby nie patrzeć, działają już trochę czasu i sporo znaków przewinęło się przez nasze posty. Jest to też działalność owocna. Wylaliśmy na was wiadra ekskrementów, oceany krwi i flaków, pokazaliśmy wam mnóstwo perwersyjnych obrazków oraz uraczyliśmy was historiami o których wcześniej na polskim rynku literackim się nikomu nie śniło (chyba, że ktoś ma wyjątkowo wydziwaczone koszmary). Ale jednego, ważnego pytania na naszych łamach nie postawiliśmy.

O co w tym wszystkim chodzi?

Prawda, po naszej wzmożonej działalności macie pewnie jakąś ideę czym jest bizarro fiction i czego się po nim spodziewać. Taką mamy przynajmniej nadzieję. Lecz bizarro to gatunek na tyle „luźny” jeśli chodzi o treść, na tyle różnorodny, że można mieć wątpliwości gdzie się zaczyna, a gdzie się kończy. Co czyni dany tekst przedstawicielem bizarro fiction?

h

Ej, ale co to właściwie jest „bizarro”?

h

Bo bez definicji człowiek może się pogubić. Przyznajcie, może przemknęła wam myśl, że bizarro polega właściwie na pisaniu tego, co ślina na język, pardon, wena na kartkę przyniesie – byle byłoby niedorzeczne i odpowiednio wydziwaczone. Takich błędnych koncepcji może być więcej (na przykład, że bizarro to wiadra ekskrementów oraz oceany krwi i flaków – pamiętajcie, co złego to nie my :D). Wiąże się to z tym, że granice naszego ulubionego gatunku bardzo ciężko nakreślić. No bo jak upchnąć w jedną kategorię mroczny horror z elementami groteski czy absurdu, opowieść o miłości w stylu japońskiej animacji fantasy, wulgarną i szaloną parodię jakiegoś filmu czy kompletnie odjechaną historię miłości ogórka i naleśnika? Ano właśnie. Ciężko.

Prób zdefiniowania bizarro było już wiele, podobnie jak manifestów gatunku. Jedne są bardziej „kanoniczne”, jeśli w tak luźnym i otwartym ruchu można powiedzieć o kanonie, inne to wolna amerykanka tych, którzy gatunkiem się interesują bądź go uprawiają – coś takiego proponujemy wam zresztą i my w zakładce O projekcie. Lecz najkonkretniejszą jak na razie definicję proponują amerykańscy twórcy – w formie zgrabnej wyliczanki udostępnionej między innymi na Bizarro Central czy blogu Carltona Mellicka III. Którą to, dla waszej wygody i żeby położyć fundamenty pod dyskusję, przytaczamy poniżej w polskim tłumaczeniu:

1.  Bizarro, najprościej to ujmując, jest gatunkiem dziwności.

2. Bizarro jest literackim odpowiednikiem sekcji „kultowe” w sklepie z filmami wideo.

3. Podobnie jak kino kultowe, bizarro jest czasem surrealistyczne, czasem awangardowe, czasem zwariowane, czasem krwawe, czasem ocierające się o pornografię i niemalże zawsze kompletnie oderwane od rzeczywistości.

4. Bizarro dąży nie tylko do bycia dziwną, ale też fascynującą, skłaniającą do przemyśleń i, ponad wszystko, zabawną lekturą.

5. Bizarro zazwyczaj zawiera pewną kreskówkową logikę, kreującą, w przypadku zastosowania wobec realnego świata, niestabilne uniwersum w którym dziwaczne staje się normą, a absurdy przyoblekają się w ciało.

6. Bizarro zostało stworzone przez grupkę małych wydawnictw w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na (dobrą) dziwaczną literaturę i coraz większy odsetek autorów w niej się specjalizujących.

7. Bizarro jest jak:

– Franz Kafka spotykający Johna Watersa,

– Doktor Seuss świata postapokaliptycznego,

– Takashi Miike spotykający Williama S. Burroughsa,

– Alicja w Krainie Czarów dla dorosłych,

– japońska animacja wyreżyserowana przez Davida Lyncha.

h

***

h

Okej, może zastanawiacie się, czemu właśnie teraz podjęliśmy temat natury bizarro fiction. Spokojnie, nie złapała nas jesienna deprecha każąca szukać sensu naszej twórczości, nie uważamy też, że naszym czytelnikom trzeba wyjaśniać usilnie i łopatologicznie o co kamon. Ale uznajemy, że powyższa definicja, choć najlepsza i najcelniejsza, niekoniecznie zamyka temat istoty i cech gatunkowych bizarro. A jeśli tak, to warto temu zagadnieniu przyjrzeć się bliżej.

Dlatego, począwszy od następnego postu, przeistoczymy się na pewien czas w teoretyków bizarro i będziemy starali się ciekawie oraz intelektualnie poszukiwać odpowiedzi na pytanie: czym tak naprawdę jest bizarro? Z pomocą zacnych gości… ale na razie o tym cichosza 😛 . Powyższą definicję potraktujmy za to jako introdukcję nowego cyklu specjalnego oraz przyczynek do dyskusji, zapraszając was, drodzy bizarrofile, do podjęcia tematu w komentarzach. Bo przecież bizarro dla każdego i każdej z was ma na pewno inny smak!

Za udostępnienie materiału serdecznie dziękujemy redakcji Bizarro Central – many thanks!

h

h

h