AUTOR: Dawid KAIN
„Gęba w niebie” to groteska z elementami antyutopii i metafizyką schodzącą na ulice.
Niedaleka przyszłość: wszyscy biorą leki na wszystko, wszyscy poprawiani skalpelem i botoksem, wszyscy traktują wszystkich instrumentalnie. Główny bohater – Filip – podczas feralnej nocnej eskapady natyka się na mężczyznę zupełnie niepasującego do współczesności: proroka nowej religii. Jako że Filip to „król dewocjonaliów polskich”, postanawia zrobić z tego człowieka maszynkę do robienia pieniędzy. Pomaga mu w tym niewydarzony pisarz trzeźwiejący tylko od czasu do czasu. Żaden z nich nie podejrzewa, że bóg nowego proroka nie tylko naprawdę istnieje, ale na dodatek wkrótce zstąpi na ziemię. I nie będzie tym, kogo można by się spodziewać.
„Gęba w niebie” została wyróżniona w konkursie Igrzyska Literackie w kategorii najlepsza powieść.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Nisza
Wydanie pierwsze: 12/2010
Liczba stron: 164
Oprawa: miękka
W rozwijanej ze swadą i humorem narracji Kain kreśli historię proroka nowej religii, który objawił się na śmietnisku i wypromowany przez niejakiego Filipa, „króla dewocjonaliów polskich”, stał się medialną gwiazdą, ściągającą na stadionowe spektakle nieprzebrane tłumy ludzi. Jak się w końcu okazuje – była to gwiazda zagłady. Robert Ostaszewski, Polityka [PEŁNA RECENZJA]
Autor „Gęby w niebie” doskonale obserwuje nas samych, przewiduje wygląd świata w niedalekiej przyszłości, kiedy wszystkie stany ludzkiej świadomości będzie można regulować najdziwniejszymi tabletkami, dla których wymyśla fantastyczne nazwy. Michał Nogaś, Program Trzeci Polskiego Radia [PEŁNA RECENZJA]
Gęba w niebie to powieść bardzo specyficzna, przeznaczona dla fanów pewnego określonego stylu. Ja sam uwielbiam taką literaturę, dlatego też bawiłem się przy niej naprawdę dobrze. Chciałbym ujrzeć Kaina w formie dłuższej (czyli naprawdę długiej, nie w tekstach stustronicowych), ale i tak jestem usatysfakcjonowany lekturą jego najnowszego dzieła. Polecam! Bartosz Szczyżański, Polter.pl [PEŁNA RECENZJA]
Czytam dosyć dużo książek, staram się sięgać po różnych autorów i gatunki, ale przyznam się, że nie spotkałem się jeszcze z tak brawurowo napisanej, prowadzonej bezczelnie szczerą narracją, powieści. Dawid się nie patyczkuje z nikim i niczym, nie bije czołem przed żadnymi świętościami, stereotypy wali akapitami jak w bęben, a bohaterów obnaża bezwstydnie, ukazując ich wewnętrzną pustkę. Piotr Michalik, BeWriter.eu [PEŁNA RECENZJA]
niedobre literki 
