„The nordic walking dead” by Krzysztof Maciejewski, Magdalena Klapper, Witold Klapper, Aleksandra Maludy, Michał Siemiński

Starzy mędrcy powiadają, że sport to zdrowie. Inni, ci, którzy podczas jego uprawiania doznali kontuzji, twierdzą, że niekoniecznie. Ze sportem bywa różnie, ale niewątpliwie każdemu żyjącemu człowiekowi przydaje się nieco ruchu. Poprawia to krążenie, wzmacnia mięśnie, ponoć i erekcję utwardza oraz wspomaga prostatę. Ekhm, dobra, zagalopowaliśmy się nieco w tych ćwiczeniach…

Ale co z martwymi? Czyż i oni nie muszą zadbać o siebie? Wszak po śmierci proces starzenia się przyspiesza w zastraszającym tempie. Rigor mortis i te sprawy. To wcale nie jest przyjemne. W najnowszym tekście autorów tak wielu, że brakłoby tu miejsca, by ich wymienić, przeczytacie o takim właśnie sporcie dla nieumarłych. Choć w sumie nie. Dla umarłych. Tak chyba brzmi lepiej.

Więcej mięsa, więcej krwi, więcej grozy – czyli o rychłym nadejściu „Gorefikacji II”

Ostatnimi czasy, a właściwie w przeciągu tygodnia z hakiem, obrodziło nam newsami w paskudowej domenie. To oczywiście znak dobry, a nawet bardzo dobry, a nawet więcej – oznacza to bowiem, że rok ledwo się zaczął, a już dobrze się dzieje i pojawia się mnóstwo dobroci. Zarówno stricte bizarrycznych, jak i pobocznie bizarrycznych, ale dla wszystkich bizarrowców bardzo interesujących, choćby ze względu na udział autorów, którzy regularnie katują was własnymi wyobraźniami na niedobrych.

To nadchodzimy z kolejnym newsem, który obiega powoli cały horrorowo-fantastyczny Internet. W zeszłym roku pojawiła się taka mała, dziwna antologia opowiadań rodzimych horrorowców. Może poznacie ją po okładce zdobioną gołą dziewoją w stanie kiepskim (bo z wnętrzem na zewnątrz), może po doborowym składzie pisarzy, może po tym, że okazało się, iż autorzy horroru mają mroczne myśli związane z takimi sprzętami jak odkurzacze – ale jeżeli interesujecie się horrorowym produktem krajowym, to raczej nie mogliście jej przegapić. Znacie już odpowiedź, chodzi oczywiście o Gorefikacje.

Całkiem niekfaśne święto horroru, czyli pierwszy Kfason już 19-tego w Krakowie

Polska to nie wielki kraj, ale mały też nie jest, więc dziwnym jest z kolei, że w całej Polsce nie ma dużego konwentu/festiwalu poświęconego horrorowi. Zwłaszcza temu literackiemu, który może nie jest jeszcze tak duży, żeby miłośnicy flaków i gotyku wysypywali się z każdej lodówki (w kostnicy, rzecz jasna), ale na tyle prężny i ciekawy, że w sumie na imprezę zasłużył.

Cóż, dzięki staraniom Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie i całego tabunu horrorowych tuzów (powiedzielibyśmy : gwiazd, ale na literkach ten status zarezerwowany jest na wyłączność dla Paskuda) takową imprezę dostanie. Huczną i już 19-tego października AD 2013.

Tak, tak, powitajcie na polskiej mapie konwentowej Kfason – Krakowski Festiwal Amatorów Strachu, Obrzydzenia i Niepokoju.

Debatowanie nocnomuzealne o fantastyki powadze bądź niepowadze

Czasem nadarza się taka okazja, że można porozmawiać. A nawet więcej, podyskutować. Niebawem (czyli na dniach), a dokładniej 18.05 w Warszawie, taka dyskusyjna okazja się nadarzy i warto o tym wiedzieć. Dlaczego?

Dlatego, że mamy w tym przypadku silny wkład osobowy!

W ramach warszawskiej Nocy Muzeów na Ursynowie odbędzie się trzygodzinny panel dyskusyjny, który ma na celu przybliżyć słuchaczy do odpowiedzi na pytanie Czy fantastyka to poważna literatura? A horror, czyli literaturę za niepoważną często uznawaną, oraz bizarro, czyli literaturę, która powagę ma w poważaniu, będzie reprezentowała mocna ekipa 2 w 1 pod postacią dobrze wam znanych autorów – Krzysztofa Maciejewskiego, Grzegorza Gajka oraz Marka Grzywacza.

Dzień Ojca

Podobno każdy ksiądz musi kiedyś zostać ojcem… Cóż, dziś, specjalnie na Dzień Ojca, przygotowaliśmy dla was zbiór ośmiu drabbli poczętych przez sześciu niedobroliterkowych autorów. Tematem wiodącym wszystkich tekstów są… porody, bo przecież wiadomo, że jest to ten szczęśliwy moment, kiedy definitywnie ojcem się zostaje. Żeby dłużej nie owijać w bawełnę, nie zwlekać, nie uciekać przed odpowiedzialnością, zapraszamy do lektury tworów Marka Grzywacza, Krzysztofa Maciejewskiego, Karola Mitki, Rafała Kulety, Krzysztofa T. Dąbrowskiego i Kazimierz Kyrcza Jr. A teksty zdobią, już zwyczajowo, dzieła naszego bizarro grafika, Tomasza Woźniaka.

Miłego czytania i oglądania!

—

„Ultimatka” by Marek Grzywacz

—

Miasto zaatakowane! Straszliwy Kondomozaur porywa nastolatków. Gumowa skóra wchłania ofiary. We wnętrzu zmuszone są uprawiać zdrożny, nieprodukcyjny seks. Przyrost naturalny zagrożony!

Zjawia się ona. Naga, oprócz maski. W zaawansowanej ciąży.

– To Ultimatka! – wrzeszczą gapie. – Reinkarnacja sumeryjskiej bogini macierzyństwa! Jej aura płodności jest tak silna, że jej dzieci zachodzą w ciąże w łonie matki!

Walentynkowe niedobre literki – niech się dzieje miłość

I stała się światłość… a przynajmniej Dzień Świętego Walentego. Dobra to okazja, aby z miłymi gośćmi Niedobrych Literek podzielić się efektem naszej tytanicznej pracy twórczej. Już sto, a może dwieście lat temu przewidzieliśmy, że kiedy pieśń miłości zapłonie pośród zmrożonych łąk, pól i miast naszej udręczonej ojczyzny, niejeden mąż i niejedna niewiasta zechcą rozgrzać się przy dobrym opowiadaniu.

Wiadoma to rzecz: przy fajnej lekturze przyjemniej czas płynie. Przy lekturze bizarro zaś najprzyjemniej. Jesteśmy niemal pewni, że zrobiono już badania, potwierdzające ten wniosek, ale póki nie zostaną opublikowane, pozostaje przekonać się organoleptycznie o owej prawdzie…

A zatem, drodzy Goście, zachęcamy Was do rozkoszowania się kilkoma tekstami (i jedną grafiką), które powstały specjalnie z myślą o dzisiejszym dniu. Mało tego: powstały z myślą właśnie o tym wpisie.

Miłej lektury i całego oceanu miłości (o ile potraficie pływać)!

— 

„Rycerze w opresji” by Krzysztof Maciejewski

Dzisiaj mamy dla Was opowiadanie Krzysztofa Maciejewskiego. Jest zakręcone, jest mocne, jest… cholernie dobre. Zdaniem naszym i czynników zbliżonych do obiektywnych. Czy rzeczywiście? Oceńcie sami! Zapraszamy do lektury tekstu pod tytułem Rycerze w opresji. I niech sowa będzie z Wami!

Aha, tak na marginesie. Ci z Was, którzy w miarę dokładnie śledzą rozwój polskiego bizarro, zapewne odkryją w poniższym kawałku literatury parę znanych akcentów.

Rycerze w opresji 

– Siostry, zaczynamy uroczystość…

Zimne światło księżyca padało na dziedziniec i grupkę zakapturzonych postaci zebranych w jego centrum. Pohukiwanie sowy unosiło się między krużgankami, czekając na odzew, lecz kamienne gargulce milczały. Lubiły po prostu wkurwiać to stare ptaszysko.